Να είναι το καλοκαίρι που ξυπνάει
το ρομαντισμό μας και την ανάγκη για ζουζουνιές. Να είναι το φθινόπωρο που,
ημερολογιακά τουλάχιστον, ξεκινάει και μας βάζει σε mood «κρύο,
καιρός για δύο». Να είναι που μέσα σε ένα σωρό προβλήματα, τελικά προτιμούμε να
ασχολούμαστε με τα συναισθηματικά / ερωτικά / σεξουαλικά μας… Ότι και να είναι,
αυτό τον καιρό κόσμος και ντουνιάς, γένους θηλυκού κυρίως, γράφει για τις
σχέσεις. Άλλοτε με νοσταλγία, άλλοτε τύπου επιστημονικά, άλλοτε πάλι με πολύ
χιούμορ, κορίτσια – γυναίκες διαφόρων ηλικιών και προφίλ γράφουν για τον έρωτα…
Τι τον προκαλεί, πως νιώθεις στην
αρχή, τι γίνεται μετά και γιατί, πώς να διατηρήσεις τη φλόγα, πώς να αντιμετωπίσεις
την απόρριψη και το χωρισμό (όταν σβήσει η φλόγα), πόσο να συμβιβαστείς, πόσο
να προχωρήσεις ή πόσο να υποχωρήσεις, πώς να διακρίνεις τις αλλαγές, πώς να
διαχειριστείς τις αλλαγές… Σκέψου αυτό, ανάλυσε εκείνο, απέρριψε το άλλο και
ούτω καθεξής.
Από τον τρόπο που κάποιος, δηλαδή
κάποια, γράφει για το θέμα μπορείς να καταλάβεις μεγάλο κομμάτι του χαρακτήρα
της, καθώς και των εμπειριών που τη «σημάδεψαν». Μπορείς να διαισθανθείς την
ηλικία της και τον τρόπο ζωής της, ακόμη και τα γούστα της στους άντρες…
Διασκεδάζω απίστευτα με αυτό και συχνά με συλλαμβάνω να χαμογελάω με την
αφέλεια και το ρομαντισμό, αλλά και να «ζηλεύω» λίγο, ή να ξενερώνω με τις
«ειδικούς» που έχουν φάει τη ζωή με το κουτάλι και θα μάθουν κι εσένα τη
μαμούχαλη όλα όσα πρέπει να ξέρεις για να «επιβιώσεις». Πιο πολύ, όμως,
απολαμβάνω και γελάω με κείμενα που εκφράζουν τόσο ρεαλισμό, σχεδόν πάντα με
την απαραίτητη δόση αυτοσαρκασμού, που σε καθηλώνει. Αυτά με πεθαίνουν, ακόμη
και στην υπερβολή τους. Διότι δεν έχουν φιοριτούρες, δεν εκθειάζουν ούτε
απομυθοποιούν, αλλά διατυπώνουν την αλήθεια. Όπου αλήθεια, βάλτε καταγραφή εν
ψυχρώ. Το χιούμορ δε, αξία ανεκτίμητη (σαν τη MasterCard ένα πράγμα), διότι χωρίς αυτό
δεν παλεύεται η πραγματικότητα, δεν αντέχεις την αλήθεια.
Γιατί την ξέρεις;;;
Δε μιλάω για το αν ξέρεις αν ο
άλλος είναι αληθινός. Μιλάω για το αν εσύ ξέρεις πραγματικά τι θέλεις. Τι
είναι, αλήθεια, αυτό που θες;
Ζεις τον έρωτα με πάθος, δεν την
παλεύεις με τα σκαμπανεβάσματα και αναζητάς ηρεμία και ισορροπία. Βρίσκεις ηρεμία,
αγάπη και προδέρμ, αναρωτιέσαι που πήγε η τρέλα και το πάθος (και τα σκαμπανεβάσματα). Είσαι μόνη σου,
θες γκόμενο. Βρίσκεις γκόμενο, αναπολείς τις στιγμές που ήσουν μόνη. Θέλει πολύ
σεξ, φοβάσαι ότι σε θέλει μόνο γι’ αυτό. Δε θέλει πολύ σεξ, πέφτεις στα πατώματα
γιατί δε σε θέλει όσο πριν. Τρως κέρατο, παθαίνεις εγκεφαλικό και τον
ξαποστέλνεις. Ρίχνεις κέρατο, υπάρχει πάντα μια βαθύτερη αιτία / ανάγκη / whatever που
σε «ώθησε» σε αυτό και, φυσικά, σου αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Σε γνωρίζει σε
φίλους και γνωστούς, δυσανασχετείς που γίνατε «εμείς» πριν το καταλάβεις. Δε σε
γνωρίζει σε φίλους και γνωστούς, νιώθεις ότι κρατάει πισινές (μα, τί
έκφραση!!!). Σε παίρνει τηλέφωνο 5 φορές τη μέρα, παθαίνεις overdose. Κάνετε να μιλήσετε 2-3 μέρες,
σε ζώνουν τα φίδια. Φοράει γραβάτα, είναι φλώρος. Φοράει μόνο αθλητικά, είναι
αιώνιος έφηβος. Πίνει, καλό θα ήταν να το μετριάσει. Δεν πίνει, είναι
ξενέρωτος. Θέλει να σε παντρευτεί, είναι μαλάκας. Δε θέλει να σε παντρευτεί,
είναι μαλάκας… και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον.
Με άλλα λόγια, δε βγάζεις άκρη.
Όχι ο άλλος, αλλά ούτε εσύ η ίδια… Οπότε;;;
Οπότε, πάρε απόφαση ότι όλα είναι
σχετικά. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ… Όχι μόνο στις σχέσεις, παντού!!! Κατά συνέπεια και
η εκάστοτε «αλήθεια» είναι σχετική… Ο χώρος, ο χρόνος, η φάση, οι συνθήκες, το
(γαμημένο) timing, τα
θέλω, τα «δε θέλω» αλλάζουν, μερικές φορές και ερήμην μας. Σήμερα είσαι
ρομαντικός γιατί μπορείς και αύριο ίσως να είσαι κυνικός γιατί δεν μπορείς να
κάνεις αλλιώς. Γιατί, όπως όλα, έτσι κι εσύ αλλάζεις… Γιατί εκφράσεις τύπου
«δεν αλλάζει ο άνθρωπος» είναι δόκιμες για μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής
του καθενός, με εξαίρεση τους ηλίθιους που εμμένουν στα ίδια «γιατί έτσι».
Φυσικά και είμαστε αυτοί που
είμαστε στα 6, στα 16, στα 46 και στα 76. Οι βάσεις υπάρχουν. Ο καμβάς είναι ο
ίδιος. Δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό – ή μήπως να το αμφισβητήσει; Αυτό που
μεσολαβεί, όμως, είναι η ζωή και στη ζωή, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ.
Θα μου πείτε, μεγάλη σοφία μας
ξεφούρνισες, άντε ασχολήσου με κάνα προϋπολογισμό. Σοφία μπορεί να μην είναι,
αλλά σίγουρα μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο θύματα των περιστάσεων ή περισσότερο
– ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνεσαι το «σχετικά».
Σχετικά με τι;;; Με όλα φυσικά,
αλλά σημασία έχει πως θα επιδράσεις εσύ ώστε να επηρεάσεις το αποτέλεσμα.
Προφανώς και δεν τα ελέγχεις όλα 100% (hellooooo, είπαμε, όλα είναι σχετικά), αλλά αν θα κάνεις το Α ή
το Β, με μεγάλη βεβαιότητα θα αλλάξει και την έκβαση των πραγμάτων. Προσοχή, με
μεγάλη βεβαιότητα, όχι με απόλυτη.
Η μεγάλη παγίδα είναι να
προσπαθήσεις να μαντέψεις τι θα κάνει ο άλλος. Δε λέω, πολλές φορές συμβαίνει
να γνωρίζουμε τόσο καλά κάποιον που να μπορούμε να προβλέψουμε τις αντιδράσεις
/ κινήσεις του, αλλά δεν είσαι και η Πυθία ρε φίλε, που κι αυτή ανάθεμα αν
ήξερε τι έλεγε!!! Οπότε το νου σου.
Που θέλω να καταλήξω (σχετικό και αυτό): Αφού λοιπόν όλα είναι σχετικά
και εξαρτώνται από το χωροχρόνο (τα ίδια νομίζατε ότι θα έγραφα / έκανα αν
ήμουν στην Αθήνα;;;), τον καιρό (ευαίσθητο θέμα, δεν το αγγίζω τώρα), τον Χ,
τον Ψ και την Ω (έτσι για να μπει και ένα θηλυκό στην εξίσωση), τις Τράπεζες
(γιατί, ψέματα λέω;;;), από το αν είσαι χορτάτος (πολλαπλών ερμηνειών) ή αν σου
βγαίνουν τα νούμερα στον (γαμημένο) προϋπολογισμό, άσε τα άσπρα – μαύρα και
πιάσε καμιά απόχρωση του γκρι (σαν τον καναπέ μου σε σχήμα «Γ»), όποια
ταιριάζει πιο πολύ σε αυτή τη φάση / στιγμή / περίοδο, όπως θέλεις πες το.
Ζήσε, δηλαδή, χωρίς παρωπίδες
(όσο σου επιτρέπει η μικροαστική ή όποια άλλη αγωγή σου), χωρίς πολλά πρέπει και
κολλήματα και πιάσε να καταλάβεις τι θες και πως το θες, ακόμη κι αν αύριο θα
θέλεις κάτι άλλο. Δώσε (τουλάχιστον προσπάθησε να δώσεις) στους άλλους να
καταλάβουν και φρόντισε να είσαι ειλικρινής, πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό σου
(δύσκολο που είναι αυτό!!!). Α, και πνίξε όσο μπορείς φαντάσματα και
ανασφάλειες, αλλιώς δε βλέπω να βλέπεις (βλέπει, βλέπουμε…) προκοπή.
Τώρα το που θα καταλήξει όλη αυτή
η άσκηση… Δεν ξέρω. Θα δείξει…
Άλλωστε, όλα είναι σχετικά...
