Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

ΕΛΑ, ΓΙΑ ΠΕΣ...

Έλα, για πες… Τι γίνεται εκεί;

Εδώ, τί να γίνει; Παλεύουμε… Τα ίδια.

Δηλαδή; Τί έχουμε;

Λοιπόν, εγώ έχω ετοιμάσει αυτό που σας έστειλα βάσει των στοιχείων που συγκέντρωσα από Αθήνα, εδώ κλπ. Ας τα συζητήσουμε, αν έχετε κάποιο σχόλιο ή κάτι να προσθέσετε για να το στείλω στον πελάτη. Αυτό που θέλω να καταλάβεις είναι το πνεύμα και το σκοπό της πρότασης, διότι πολλά από τα νούμερα είναι στον αέρα…

Ναι, ρε παιδί μου, να τα δούμε, άλλα ο Γ. πότε θα στείλει τα δικά του;

Θα αργήσει. Δε μας αφορά. Του Γ. είναι για εσωτερική κατανάλωση. Εγώ έχω κάνει focus σε αυτά που θέλω να πω στον Υ. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο κι έκανα εγώ υπολογισμούς.

Για πες λοιπόν…

Το Χ είναι τόσο διότι έχει τη μεγαλύτερη προσπάθεια από πίσω, αλλά θα φέρει και το καλύτερο αποτέλεσμα. Τα άλλα είναι συμπληρωματικά αλλά χρειάζονται για να δείξουν τη γενικότερη πρόθεσή μας να δοκιμάσουμε διάφορες λύσεις.

Ναι, αλλά το Χ είναι πολύ φουσκωμένο. Τί περιλαμβάνει;

Τη λύση.

Τί δηλαδή; Λογισμικό, ανάπτυξη, «σίδερα»; Τι;

Δεν ξέρω ακριβώς. Προσπαθώ να μάθω, αλλά δε μου έχουν στείλει λεπτομέρειες…

Καλά, καλά… Λοιπόν, τα άλλα;

Το Ψ περιλαμβάνει τα πάντα και το Ω ότι χρειάζεται για πιλοτικό.

Κάτσε ρε, γιατί εδώ βλέπω νούμερα πολύ υψηλά, πώς θα τα δικαιολογήσεις;

Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Δε θα τα αμφισβητήσει κανείς. Ο σκοπός είναι η λύση που προσφέρεται. Αφού δε βάζουν λεφτά, δεν τους νοιάζει… Μην κολλάς εκεί.

Καλώς. Πάμε παρακάτω. Πωλήσεις;

Υπολόγισα βάσει του forecast που μου έστειλε η Κ. Ανάλογα με το % «επιστροφής» αλλάζει το performance και…

Μισό… Μισό. Κάτσε ρε συ… έτσι, χωρίς ανάλυση;

Τι ανάλυση;

Πώς θα τους δείξεις του άλλου ότι δε λες μαλακίες, αλλά βασίζεσαι στην αγορά;

Μα πώς αλλιώς θα έκανα τέτοιου είδους υποθέσεις; Υποτίθεται ότι γνωρίζει πως αυτά που λέω βασίζονται κάπου – εμπειρία εδώ, αλλού κλπ. – άσε που του τα έχω ξαναπεί. Δεν έχει νόημα να συμπεριληφθούν σε αυτή την πρόταση.

Ώπα… Μισό. Αυτός δε ζήτησε business plan;

Αυτός ζήτησε μια πρόταση. Δεν ξέρει τι είναι το business plan, αλλά και να ήξερε πάλι δε θα το έπαιρνε διότι δεν είμαι υποχρεωμένη να του το δώσω. Στρατηγική θέλει. ΑΥΤΟ.

Κάτσε ρε παιδί μου!!! Θες να μου πεις ότι θα του στείλουμε 3 νούμερα έτσι.

Ναι.

Μα είναι δυνατόν;;;

Ναι. Όλα είναι βάσει παραδοχών και υποθέσεων εργασίας. Έτσι λοιπόν, εμείς «οι ειδικοί» κάνουμε τους υπολογισμούς μας και τέλος. Όπως κάθε πρόβλεψη, παραμένει πρόβλεψη.

Ναι, αλλά δεν έχουμε στοιχεία να δείξουμε από πού προκύπτει;;; Μην είσαι επίμονη ρε γαμώτο!!!

Δεν είμαι. Σου εξηγώ ότι δεν έχει νόημα, διότι αν δεν πιστεύει ότι ξέρουμε τη δουλειά μας, ό,τι νούμερα και να του δώσουμε θα τα αμφισβητήσει. Πώς του δίνω νούμερα κάθε χρόνο και τα πιάνω και πλέον ξέρει και δε με αμφισβητεί;;; Ε, έτσι κι εδώ.

Δίνεις νούμερα, αλλά δεν τα πιάνεις.

Τι εννοείς;;;

Θες να μου πεις ότι πιάνεις το στόχο;;;

Και με το παραπάνω!!!

Και τότε γιατί έχεις πρόβλημα;;; Με δουλεύεις;;;

Δεν έχω πρόβλημα με αυτούς. Με τους άλλους έχω… Δε σε καταλαβαίνω. Τι σχέση έχει αυτό ούτως ή άλλως;;;

Τέλος πάντων. Στους άλλους λοιπόν τι θα πεις;

Για να τελειώνουμε με το προηγούμενο. Θες να προσθέσω μια παράγραφο στην αρχή εισαγωγική με μπλα μπλα;;;

Όχι. Τι μπλα μπλα;;; Αφού έχουμε ρε παιδί μου τέτοια στοιχεία.

Εγώ έχω δυο μαλακίες που είχα ζητήσει πριν ένα χρόνο. Ένα email της πλάκας… Αν εσύ βρεις ολοκληρωμένη έκθεση να μου το πεις κι εμένα. Τα υπόλοιπα;;;

Ε, τί τα υπόλοιπα;

Τα νούμερα. Πώς σου φαίνονται;;;

Άκου να δεις… Εγώ λέω να επικοινωνήσεις με τον άλλο και να κανονίσεις να τον δεις γιατί πρέπει να βάλει πλάτη. Αλλιώς οι άλλοι δε θα δεχτούν.

Του έχω μιλήσει ήδη. Το χαρτί περιμένει.

Ναι, ρε παιδί μου, αλλά δε θέλω να στείλουμε νούμερα.

Πρέπει όμως, αλλιώς δε θα είμαστε συνεπείς. Θέλω την άποψή του πριν το στείλω και στους άλλους.

Ναι. Χμμμ… Σε αυτούς τι θα δώσουμε;

Την αγάπη μας…

……………………………………………………………………………………………………..

Εξαρτάται από τη στάση τους. Όλα είναι ρευστά ρε γαμώτο. Πρέπει να κάνουν κι αυτοί μια προσπάθεια. Να αλλάξουν το νομικό πλαίσιο και να μη μας πρήζουν. Αλλιώς δεν…

ΟΚ, αλλά πως θα τους κάνεις να δεχτούν;

Με το να μην έχουν άλλη επιλογή… Σε υψηλό επίπεδο θα παιχτεί αυτό, όχι με το μαλάκα. Αν δε σοβαρευτούν να σπρώξουν το Λ., όλα τα άλλα είναι ψόφια…

Ναι… Το Λ. Προωθητικές έχεις;

Από Σεπτέμβριο…

Στα μαγαζιά τί θα κάνεις;

Διάφορα, αλλά επιλεκτικά. Δεν πετάω λεφτά σε κωλομάγαζα.

Ναι, αλλά πρέπει κάτι να κάνεις.

Θα κάνω.

Καλώς. Εντάξει. Άλλο;;;

Τί άλλο;;; Το χαρτί θα το λήξουμε;;;

Κράτα το λίγο, μίλα με αυτόν, να πάρω κι εγώ τα νούμερα από το Γ. και τα λέμε…

……………………………………………………………

Έλα!!! Ακούς;;;

Ναι. Κάτι ακόμη… Με το conference call τί θα γίνει; Εγώ θα είμαι εκτός στις 16. Μπορείς την άλλη εβδομάδα;

Δύσκολο. Και ο Η. δύσκολο. Παίζουν πολλά ταξίδια αυτό τον καιρό.

Μάλιστα. Οπότε;;;

Ε, μάλλον θα τα πείτε με τον Ν. Πότε θα είσαι έτοιμη;

Μόλις τελειώσει το κλείσιμο μήνα αύριο. Τα υπόλοιπα τα έχω…

Ναι. Χμμμ… Ε, κάτσε να το δούμε και θα συνεννοηθούμε…

Καλώς. ΟΚ. Θα σου στείλω και το εισαγωγικό που θες να το κλείσουμε.

Ναι. Ναι. Καλώς και μίλησε με τον άλλον. Μα καλά ρε πούστη αυτός θα λείπει ενάμιση μήνα;;;

Το λιγότερο… Άσε. Δε βγαίνει άκρη…

Μωρέ αυτός την έχει βρει την άκρη, εμείς τραβιόμαστε.

Αυτό. Τέλος πάντων. Μιλάμε…

Ναι, ρε. Άντε. Τα λέμε…

………………………………………………………………………………………………

Τέλος. Ότι είχε μείνει από εγκεφαλικό κύτταρο κάηκε. Ακολούθησε τηλεφώνημα που αναζητούσε λύση. Η λύση δόθηκε και μαζί της ότι είχε απομείνει από ενέργεια. Ήταν ακόμη 12 το μεσημέρι. Η υπόλοιπη μέρα ήταν καταδικασμένη. Οι περισσότερες εκκρεμότητες έμειναν άσβηστες στις σελίδες 1 & 2 Ιουλίου της ταλαιπωρημένης μου ατζέντας…

Πέμπτη, 3 Ιουλίου 2014: Μια Παραγωγική Ημέρα.

 

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

ΣΤΗ ΜΕΣΗ...


Πριν μπω στην ουσία του συγκεκριμένου κειμένου, θα ήθελα να θέσω υπόψη σας τα εξής:
1.       Δεν έχω βρεθεί με αγαπημένα πρόσωπα πάνω από ένα μήνα.
2.      Έχω πήξει στη δουλειά και στη μαλακία (κυριολεκτικά και δις μεταφορικά).
3.       Χρειάζομαι διακοπές και μια σφιχτή αγκαλιά (και δυο και τρεις και βάλε…).
4.       Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω έχω απίστευτα νεύρα και τσίτα.
5.       Ναι, είμαι καλά, παρόλο που δεν το καταδεικνύουν όλα τα παραπάνω…
Λοιπόν, εκεί που τσέκαρα ημερομηνίες και εκκρεμότητες για να οργανώσω το χάος που με περιβάλλει, συνειδητοποίησα ότι μόλις πέρασε το πρώτο μισό του έτους. Βρισκόμαστε δηλαδή στη μέση του χρόνου, γεγονός που δεν έχει πάψει να με ταράζει κάθε φορά που κάνω την ίδια διαπίστωση…
Στη μέση. Στη μέση της προσπάθειας, στη μέση του στόχου, στη μέση του προγράμματος, στη μέση της δυνατότητας ικανοποίησης επιθυμιών, στη μέση της ψευδαίσθησης ότι φέτος θα είναι αλλιώς… Η μέση που σου κλείνει το μάτι πονηρά για να σου υπενθυμίσει ότι πάλι άργησες… Το καλό μισό πέρασε και σε αυτό που μένει δεν προλαβαίνεις. Όλα αναβάλλονται για μετά το καλοκαίρι, άρα το άλλο μισό γίνεται αυτομάτως ένα τρίτο και (Ω!!!) αυτό το τελευταίο σου κόβει τα γόνατα.
Προγραμματίζεις νοερά τους υπόλοιπους μήνες και δεν παύεις να βλαστημάς τη μέση. Μα πώς έγινε πάλι αυτό;;; Κι εκεί που αναρωτιέσαι η έννοια μέση παίρνει άλλες διαστάσεις στο ταλαιπωρημένο σου μυαλό. Στη μέση. Τελικά μάλλον υπάρχει «καρμική» σχέση με τη λέξη. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι πάντα βρίσκεσαι «στη μέση»; Μήπως να οφείλεται στο ότι είσαι μοναχοπαίδι και πάντα σε έβαζαν στη μέση (ευτυχώς με την καλή έννοια ως επί τω πλείστον); Μήπως έχει να κάνει με αυτή σου τη διάθεση να κρατάς ίσες αποστάσεις από τα άκρα, διότι συνήθως δε σε εκφράζουν απόλυτα, αλλά προτιμάς και βρίσκεις πιο λογικό το να ψάχνεις την αλήθεια κάπου στη μέση;
Μα και στη δουλειά, ιδίως τα τελευταία χρόνια, πώς να εξηγήσει κανείς ότι ο ρόλος σου είναι πάντα να βρίσκεσαι στη μέση: ανάμεσα στους πελάτες και τη «μαμά» εταιρία, ανάμεσα στους πελάτες αυτούς καθαυτούς, ανάμεσα στο εγχώριο προσωπικό και την αλλοδαπή διοίκηση, ανάμεσα στον Α και τον Β ή στη Χ και την Ψ… Συνέχεια στη μέση που, ως γνωστόν, μπορεί να είναι ευλογία και κατάρα μαζί (συνήθως κατάρα για να πούμε την αλήθεια). Διότι για να είσαι «στη μέση» πρέπει να μπορείς να διαχειρίζεσαι τις δύο πλευρές και να φροντίζεις να διατηρούν μια ήπια σχέση. Πράγμα που σημαίνει ότι διαθέτεις μεγάλο μέρος της ενέργειάς σου για να εξηγείς, αναλύεις, διατηρείς ισορροπίες και άλλα τέτοια υπέροχα που σου ρουφάνε το αίμα σαν βδέλλες και σε αφήνουν εξαντλημένο μετά…
Έτσι λοιπόν, ελλείψει χρόνου και ενέργειας, αφήνεις «τα δικά σου» στη μέση, από σχέδια μέχρι βιβλία, και φτάνεις στη μέση του χρόνου χωρίς να έχεις κάνει ούτε καν την αρχή των δικών σου, προσωπικών, σχεδίων… Μα πόσες ακόμη φορές θα βρεθείς σε αυτή τη θέση;;;
Πολλές, αλλά μην το κάνουμε θέμα. Είναι καλοκαίρι. Η θερμοκρασία έχει ανέβει, ο ήλιος εμφανίζεται όλο και πιο συχνά, οι διακοπές πλησιάζουν και μαζί τους τα αγαπημένα πρόσωπα, οπότε «δε γαμιέται», σπας μέση και αφήνεσαι σε σκέψεις ανέμελες και δροσερές, χωρίς αρχή, μέση και τέλος…
 
                      …………………………………………………………………………….
 
Υ.Γ. Υπόσχομαι να μην γράψω τόσες πολλές φορές την ίδια λέξη σε ένα τόσο δα κείμενο ποτέ ξανά, αλλά σήμερα συγχωράτε με, διότι μπήκε η ανάγκη μου στη μέση