Αυτό με το σύμπαν και τις συνομωσίες
ποτέ δε με άγγιζε ιδιαίτερα στο παρελθόν… Είχα άγνοια «κινδύνου», που λένε, και αφελώς
(ως συνήθως) νόμιζα ότι αν εσύ είσαι εντάξει, κάνεις αυτό που πρέπει, σέβεσαι αρχές,
ανθρώπους, δομές και άλλα τέτοια χαριτωμένα, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Όλα
γίνονται, όλα αντιμετωπίζονται, όλα τα μπορείς!!! ΧΑ!!!
Γελάει το σύμπαν, ο Αλλάχ και όλο
το δωδεκάθεο μαζί…
Επιπλέον, θεωρούσα (ανέκαθεν) ότι
η θετική ενέργεια είναι το Α και το Ω. Αν σκέφτεσαι θετικά, λειτουργείς ανάλογα
και φροντίζεις να διοχετεύεις αυτή τη θετική σου ενέργεια γύρω σου, όλα θα
πηγαίνουν καλύτερα ακόμη και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. ΧΑΧΑ!!!
Ξεκαρδίζεται το σύμπαν, ο Αλλάχ
και το δωδεκάθεο…
Επίσης, έβρισκα πολύ γραφικό αυτό
που έλεγαν οι παλαιότεροι όταν γελούσαν πολύ «Σε καλό να μας βγει!!!», διότι το
έβρισκα κάπως απαισιόδοξο… Γιατί να μη μας βγει σε καλό δηλαδή; Αντιθέτως, μόνο
σε καλό μπορεί να βγει το γέλιο και η καλή διάθεση. ΧΑΧΑΧΑ!!!
Το σύμπαν, ο Αλλάχ και το
δωδεκάθεο κυλιούνται στο πάτωμα από τα γέλια… (Σε καλό να τους βγει!!!)
Διότι, φίλε μου, όλα εδώ
πλερώνονται!!! Γέλασες; Θα κλάψεις. Πέρασες καλά; Θα υποφέρεις. Τόλμησες να
χαλαρώσεις λίγο; Θα σκάσουν όλες οι στραβές μαζί. Έτσι κρατιέται η ισορροπία
(πφφφ). Έτσι «εκτιμάς τα καλά» (πφφφφφ). Ένα πράμα χειμώνας – καλοκαίρι δηλαδή
(πφφφφφφφ). Γιατί ρε παιδιά; Ποιος είπε ότι πρέπει να μου βγαίνει το λάδι για
να χαρώ; Σας διαβεβαιώνω ότι χαίρομαι εξίσου και πιο πολύ όταν δεν έχω
βλαστημήσει πρώτα για το οτιδήποτε…
Ειδικά εδώ κάτω πραγματικά θα
καταλήξω να γίνω γραφική σε φίλους και γνωστούς… Έχω χτυπήσει κόκκινα. Απανωτά
τα περιστατικά που δεν έχουν συμβεί σε κανέναν
άλλο. Η μεγάλη πλειοψηφία, στο χώρο της δουλειάς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα
νομίζετε ότι δε φταίει το Μαρόκο, η φαντασία μου τα φταίει. Αμ δε… I wish που
λένε και στα εγγλέζικα και πολύ μου αρέσει…
Όχι, δε θέλω να μοιραστώ άλλη μια
ιστορία. Θέλω απλώς να ξορκίσω τη μαλακία που δέρνει την καθημερινότητα που υφίσταμαι
εδώ και τόσο καιρό. Εντάξει, είπαμε, αντέχω, αλλά δε χρειάζεται να το
παρατραβάμε το σκοινί!!! Ας τους πει κάποιος ότι το έχω κάνει το χρέος μου σε
μαλακίες και μαλάκες και πρέπει να σταματήσω να ταλαιπωρούμαι άνευ λόγου… Δε
ζητάω πολλά. Απλή λογική (όχι κοινή, απλή!!!), υπευθυνότητα, σοβαρότητα, οργάνωση,
προθυμία, ευθύτητα, ειλικρίνεια, επαγγελματισμό… Όχι άλλη ευθυνοφοβία (και φοβίες
γενικότερα). Όχι άλλη ανασφάλεια. Όχι άλλη ασυνεννοησία και αδιαφορία.
Όχι άλλο κάρβουνοοο!!!
Κρατιέμαι να μην τσιρίξω.
Κρατιέμαι να μην κουτουλήσω κανέναν. Κρατιέμαι να μη ρίξω Αλλάχ και Παναγίες σε
καμιά δεκαριά. Κρατιέμαι, κρατιέμαι, κρατιέμαι… μέχρι μια μέρα που θα κάνω την
κινηματογραφική φαντασίωση μου πραγματικότητα: θα σηκωθώ από το γραφείο με ένα
μειδίαμα στα μούτρα, θα πάρω την τσάντα μου και χωρίς να κοιτάξω πίσω θα πάρω
ένα ταξί για το αεροδρόμιο ή κάπου αλλού… Έτσι απλά. Χωρίς αποσκευές και
ειδοποιήσεις… Μόνο εγώ και η θετική μου ενέργεια...
(Tα πράγματά μου θα στείλω να
τα πάρουν – είπαμε, μπορεί να φτάσω στα όρια της τρέλας, αλλά δεν είμαι και
τόσο μαλάκας πια!!!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου