Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Ψαροντούφεκο...


Απόγευμα καλοκαιρινής παραζάλης, σε ένα από τα συνήθη pit stop μετά το μπάνιο, καθόμαστε, γυναικοπαρέα, σε αγαπημένο στέκι χρόνων να πιούμε ρακή και πορτοκαλάδα (έχουμε και ανήλικο στην ομάδα)… Ψιλοκουβέντα και χάζι σε συνδυασμό με φωτογραφίες της συννεφιασμένης παραλίας κάνουν το χρόνο να κυλάει αβίαστα και ζωγραφίζουν χαμόγελα στα χαλαρωμένα πρόσωπά μας. Σε ένα από τα πηγαινέλα της για να τσεκάρει ότι όλα είναι ΟΚ, αλλά περισσότερο για να πιεί καμιά ρακή με φίλους και γνωστούς στα τραπέζια, η φίλη-ιδιοκτήτρια στέκεται κοντά μας για κουβεντούλα και πείραγμα. Ως γνωστό αλάνι, μετά από μια-δυο ατάκες, γυρνάει την κουβέντα στο άλλο φύλο… Το ένα φέρνει τ’ άλλο και καταλήγουμε να λιώνουμε στα γέλια με την έμπνευσή της να παραλληλίσει τύπους ανθρώπων στο φλερτ, εν προκειμένω γυναικών, με τρόπους ψαρέματος – από καλάμι μέχρι ψαροντούφεκο (αυτό το τελευταίο θα μας μείνει αξέχαστο για πάντα).

Με αφορμή εκείνο το απόγευμα, που μου έρχεται συχνά πυκνά στο μυαλό, θέλησα να γράψω δυο λόγια για τη σχέση ψάρεμα – φλέρτ και όποιος καταλάβει, κατάλαβε… Κορίτσια, συγχωρήστε με, αλλά εκτός από τις δύο βασικές κατηγορίες που έπεσαν στο τραπέζι θα αναφερθώ και σε 2-3 άλλες που μου προέκυψαν, ως βγαλμένες από τη ζωή… Νομίζω ότι δε θα σας απογοητεύσω.

Διότι, σου λέει, είναι διάφοροι οι τρόποι που μπορείς να ψαρέψεις, ανάλογα με το χαρακτήρα, την προσωπικότητά και τις εμπειρίες σου. Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι προτιμούν να στέκονται σε μια προβλήτα / βράχο / βάρκα με ένα καλάμι στο χέρι και άλλοι να βουτάνε με μπουκάλες και τουφέκια. Είναι, βεβαίως, και φορές που ο τρόπος ψαρέματος δε συνάδει με την προσωπικότητα εν γένει, αλλά αυτό είναι άλλος πόνος που χρήζει ανάλυσης από ειδικούς, οπότε ας περάσουμε στην ουσία του εν λόγω πονήματος.

Είναι, λοιπόν, αυτός που ψαρεύει με καλάμι και πετονιά. Διαλέγει το δόλωμα, άλλες φορές προσεκτικά κι άλλες όχι, ανάλογα με τη διάθεση ή το θήραμα, ετοιμάζει το αγκίστρι, βρίσκει ένα σημείο όπου πιστεύει πως υπάρχουν ψάρια, ρίχνει και κάθεται ήρεμα και υπομονετικά μέχρι να τσιμπήσει το ψάρι… Ανάλογα με τη θάλασσα, την ώρα και άλλους παράγοντες αποφασιστικούς για την επίτευξη του στόχου - όπως πόσοι άλλοι ψαράδες είναι τριγύρω, αν είναι καλύτερα εξοπλισμένοι και πόσο χρόνο διαθέτουν - μπορεί να πιάσει από κάτι μέχρι τίποτα. Σημαντικό σε αυτό τον τρόπο ψαρέματος είναι ότι ο ψαράς δεν απογοητεύεται (τουλάχιστον έτσι διατείνεται), διότι συνήθως είναι ερασιτέχνης, το κάνει από χόμπι βρε αδερφέ, οπότε η διαδικασία από μόνη της αποτελεί ευχαρίστηση… Το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Το φλερτ και όχι το κρεβάτι. Βέβαια με αυτό τον τρόπο είναι σαφές ότι δε θα πιάσει ποτέ κανένα ψάρι της προκοπής, διότι πού πας ρε κακομοίρη τσούκου-τσούκου με το καλάμι; Εδώ υπάρχουν άλλα κι άλλα εργαλεία στην πιάτσα!!!

Σημειώνεται ότι το ποιο ψάρι είναι της προκοπής και ποιο όχι είναι κάτι πολύ σχετικό, όπως όλα στη ζωή, με εξαίρεση κάποια ψάρια που είναι αντικειμενικά πρώτης ποιότητας!!! Τα υπόλοιπα, σύμφωνα με το φίλο Μ. που ξέρει, μπορούν να γίνουν εξαιρετικά με το σωστό μαγείρεμα ή «να τα σκοτώσεις», άρα είναι θέμα του ψαρά το πως θα τα χειριστεί για να δώσουν ότι καλύτερο έχουν ή όχι… Ελπίζω να είμαι κατανοητή. Συνεχίζουμε…

Η καθετή, ας πούμε, είναι πιο αποτελεσματική αν ξέρεις να τη ρίχνεις… 4-5 αγκίστρια τη φορά και ψάρεμα σε βάθος. Το δόλωμα είναι κι εδώ αποφασιστικής σημασίας, διότι μπορεί να σου φέρει από χάνο μέχρι φαγκρί!!! Είναι σημαντικό λοιπόν που και πως τη (τα) ρίχνεις και πόσο βαρύ είναι το μολύβι (διπλής). Επιπλέον, θέλει και ψαρά καπάτσο ώστε το κάθε ψάρι να πιαστεί ερήμην του διπλανού, γιατί αλλιώς σούπα η δουλειά. Πολύ πιθανό η πρώτη ψαριά να είναι χάνοι, αλλά με εξάσκηση και προσαρμογή των συνθηκών (δόλο, μολύβι, νερά…) μπορεί να φτάσει κανείς να πιάσει φαγκρί που, προσωπικά, θα το θεωρούσα μεγάλη επιτυχία, δεδομένου του παράγοντα τύχη και του ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου (για να μην πω το πιο αγαπημένο).
 
 

Για τους πιο τεμπέληδες, αλλά αχόρταγους και όχι ιδιαίτερα επιλεκτικούς, υπάρχει η συρτή. Βάζουν στην ίδια πετονιά πολλά αγκίστρια, οργώνουν τα νερά και ότι πιάσουν. Αυτός ο τρόπος ψαρέματος έχει το ρίσκο να καταλήξεις με πολλή σαβούρα στα αγκίστρια σου και να μείνεις χωρίς ψάρι. Αυτά έχουν όμως οι εύκολες λύσεις. Αν, από την άλλη, είσαι τυχερός μπορεί να έχεις καλή ψαριά, οπότε και θα πρέπει στο τέλος να ξεσκαρτάρεις τα δίχτυα και να διαλέξεις τι θα κρατήσεις και τι θα δώσεις στο γείτονα για να μη γκρινιάζει. Προφανώς θα κρατήσεις το καλύτερο/α ψάρι/α για εσένα, αλλά δε θα πρέπει να φανείς πλεονέκτης και να σου μείνουν πολλά ψάρια στο ψυγείο, γιατί θα μπαγιατέψουν και είναι κρίμα (κι άδικο).Θα μου πείτε υπάρχει και ο καταψύκτης, αλλά όπως και να το κάνουμε αλλοιώνει…

Ενδιαφέρον τρόπος ψαρέματος είναι και το πυροφάνι. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεσαι τη βοήθεια ενός φίλου ή φίλης σου, διότι βάζεις το φως στην πλώρη για να ζαλιστούν τα κακόμοιρα τα ψαράκια (στραβωθούν στην περίπτωση μας), αλλά ένας πρέπει να κάνει κουπί και ένας να καμακώνει. Οι ρόλοι καλό είναι να εναλλάσσονται, ώστε να πιάσετε κανένα ψάρι και οι δυο και να μη μείνει κανείς με το κουπί στο χέρι. Το πυροφάνι είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό, διότι προϋποθέτει παρουσία φίλων, οπότε και τίποτα να μην πιάσετε θα περάσετε σίγουρα καλά (εκτός αν ο ένας εκ των δύο είναι απελπισμένος για ψάρι και χαλάσει την ατμόσφαιρα σε περίπτωση αποτυχίας). Σημειώστε, λοιπόν, ότι η επιλογή παρτενέρ είναι κρίσιμη στην εν λόγω διαδικασία ψαρέματος, ενώ ο αριθμός πρέπει να περιοριστεί στο 2, γιατί αλλιώς γίνεται φασαρία στη βάρκα και τα ψάρια τρομάζουν και δεν πλησιάζουν.

Όλοι οι παραπάνω τρόποι, κι άλλοι τόσοι αντίστοιχης τεχνικής και δυναμικής, χρειάζονται μια κάποια προετοιμασία, δεξιότητα και προσοχή (δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αναφερθώ σε ψάρεμα μαρίδας ή γόπας που θέλουν και ειδικά δίχτυα τρομάρα τους!!!). Κανένας όμως δεν είναι τόσο ενδιαφέρον, επικίνδυνος και συνάμα αποτελεσματικός όσο το ψαροντούφεκο.

Ο ψαροντουφεκάς παίρνει ρίσκα γιατί πάει για μεγάλα ψάρια. Θεωρείται ανυπόμονος από τους άλλους, αλλά αυτός ξέρει ότι για να χτυπήσεις σοβαρό ψάρι πρέπει να χτυπηθείς ώρες μέσα στη θάλασσα, κοντά στα βράχια, και να είσαι έτοιμος να ζοριστείς σε περίπτωση αντίστασης (θα έχετε ακούσει την έκφραση «βράχωσε» ο ροφός). Πρέπει να έχεις στόχο και τρόπο, όχι έτσι στα κουτουρού. Το ψαροντούφεκο πέφτει, χτυπάει, τέλος. Απεχθάνεται την ακινησία (καλάμι) και τη μαλθακότητα (καθετή), ενώ δεν αντέχει να αφήνει τα πράγματα στην τύχη (συρτή). Ο ψαράς αυτού του είδους πάει για όλα ή τίποτα. Για τα δύσκολα ή για την απόλαυση και μόνο της βουτιάς στα βαθιά. Αν είναι άξιος και τυχερός μπορεί να πιάσει από τα καλύτερα ψάρια και αν όχι, έχει την ψυχραιμία να περιμένει την επόμενη ευκαιρία του να πέσει στο νερό, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να μείνει χωρίς ψάρι για πολύ καιρό… Καταλάβατε κορίτσια;;;

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, επίσης, ότι το ψαροντούφεκο με μπουκάλες απαγορεύεται, οπότε καταλαβαίνετε ότι και σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν περιορισμοί. Τώρα, βέβαια, αν κάποιος παραβεί τους κανόνες και πάει να πέσει στα πολύ βαθιά, πέραν των δυνατοτήτων του, θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα - εκτός αν σταθεί πολύ τυχερός, οπότε και όλοι θα αναγνωρίσουν την τόλμη του, ενώ κάποιοι θα ζηλέψουν, απλώς, την τύχη του («την είδες τη χαζοβιόλα τι καλό παιδί βρήκε» και τα σχετικά)… Ο νοών νοείτω.

Στο ίδιο πνεύμα, υπενθυμίζεται ότι στο ψάρεμα, γενικώς, απαγορεύεται η χρήση εκρηκτικών υλών, πράγμα που σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται να καταστρέφουμε το φυσικό περιβάλλον των ψαριών (σπίτι, οικογένεια, παρέες κλπ.) γιατί το πιο πιθανό είναι να έχουμε ατύχημα, με δυσάρεστες συνέπειες για εμάς τους ίδιους, ενώ το πλέον πιθανό είναι να πάρουμε και αθώους στο λαιμό μας. Συμπέρασμα; Ψαρεύουμε με φειδώ και αυτοσυγκράτηση, χωρίς να ξεχνάμε βασικές αρχές καλής συμπεριφοράς και ηθικής. Ισχύουν και στο ψάρεμα… ;)

Τέλος, αντιλαμβάνομαι ότι σε κάποιους δεν αρέσει κανένας τρόπος ψαρέματος, πλέον, διότι βαρέθηκαν τα θαλάσσια και έχουν περάσει σε άλλα ζώα που τους κρατούν χορτάτους για μεγαλύτερο διάστημα χωρίς να πρέπει κάθε λίγο και λιγάκι να αναζητούν θήραμα. Σεβαστό.

Άλλωστε είναι και εκείνοι που έχουν γίνει χορτοφάγοι μετά από χρόνια κατανάλωση κρέατος και τη βγάζουν με όσπρια που έχουν στοκάρει από καιρό στα ντουλάπια τους ενώ, που και που, ανανεώνουν το μενού με τίποτα βλίτα από τη λαϊκή.

Ε, σε αυτά δε χωράει κουβέντα. Περί ορέξεως, παξιμάδι*.

 
*** *** ***
 

*διπλής… για έμπειρους λύτες.